Kilka lat temu przeczytałem poemat „Czerwie” Joanny Oparek i dramat tego tekstu głęboko we mnie utkwił. Tytułowe czerwie to małe robaczki, które potrafią być skuteczniejszym chirurgiem niż niejeden lekarz. Nałożone na ropiejące rany zjadają jedynie część zakażoną i nie naruszają zdrowej tkanki. Sztuka może pełnić rolę takiego czerwia, będąc zabiegiem terapeutycznym, dzięki któremu odrzucamy to, co złe, tragiczne i traumatyczne – po to, aby oczyścić chorą tkankę człowieka.
A few year ago I read the poem Czerwie [Maggots] by Joanna Oparek and drama in this text has lodged deep within me. The titular critters are small worms that can be more effective surgeons that a fair number of doctors. When put in a festering wound, they only eat the infected part and don`t harm the healthy tissue. Art can play the part of such a maggot, may be a therapeutic procedure that helps us reject what is bad, tragic and traumatic – to clean the diseased tissue of a human being.
